Στα πρότυπα της συντηρητικής αμερικανικής οικογενειακής κωμωδίας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να ξεφύγει από στερεότυπα, η ταινία του Γκαμπριέλ Ζιλιέν-Λαφεριέρ (που κάποτε ήταν βοηθός της Κλερ Ντενί και της Σαντάλ Ακερμάν) βάζει σε ένα σπίτι πολλά παιδιά και γονείς, αποπειρώμενος να εκμεταλλευτεί τον αναμενόμενο πανικό που προκαλεί μια τέτοια κατάσταση. Γυρισμένο με αποκλειστικό στόχο την οικογενειακή ψυχαγωγία και όπλο τη φαντασία των παιδιών συν μια προσπάθεια δημιουργίας αλλόκοτων συμπληρωματικών χαρακτήρων, όπως αυτός της γιαγιάς, καταφέρνει να χαρίσει, κυρίως στα παιδικά πρόσωπα, αρκετά χαμόγελα, με την προϋπόθεση ότι οι απαιτήσεις τους δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές και με τη σύμβαση πως μάλλον θα ξεχάσουν γρήγορα όσα είδαν.