Το όνομα Parker είναι μάλλον γνωστό στους λάτρεις της αστυνομικής περιπέτειας, αφού είναι ήρωας μυθιστορημάτων του μετρ Ντόναλντ Γουέστλεϊκ. Σκληρός, σιωπηλός και φονικός, ο survivor αυτός κλέβει και σκοτώνει, αλλά κακό εντελώς δεν τον λες. Ο Τζέισον Στέιθαμ είναι ό,τι πρέπει ως Μπρους Γουίλις που δεν καταλαβαίνει από πλάκες, αλλά η περιορισμένη δράση δεν τον ευνοεί, και από την άλλη δεν φημίζεται για την εκφραστικότητα ή την ποικιλία του. Το ενδιαφέρον σε αυτό το ok μείγμα από δράση και δράμα είναι πως η πρωταγωνίστρια μπαίνει στην πλοκή μετά το μισό του έργου. Και ευτυχώς, γιατί η Τζένιφερ Λόπεζ στον ρόλο της ατυχήσασας που ξέρει τα πάντα για την κοσμική ζωή του Μαϊάμι, αλλά τη βλέπει με τα κιάλια από το «ράφι» της δίνει αέρα και ανθρώπινη ανάσα, θυμίζοντάς μας πως μπορεί να είναι και ηθοποιός. Εδώ είναι χρήσιμη, γιατί το Parker δεν είναι όχημά της αλλά μια ταινία προσηλωμένη στον σκοπό της, με τους ρόλους των κακών να διαχέονται.