Στο πλαίσιο του ετήσιου κινηματογραφικού μαθήματος Ιστορίας, οι Σουφραζέτες διδάσκουν, μέσα από τη δραματική περίπτωση μιας κοπέλας που πλένει ρούχα και ευαισθητοποιείται σταδιακά και αμετάκλητα, τις σκληρές κι επίμονες μάχες που έδωσαν οι γυναίκες στην Αγγλία για το δικαίωμα ψήφου στις αρχές του 20ού αιώνα. Όπως συνήθως συμβαίνει, το παρελθόν κρύβει περιστατικά βίας και κακομεταχείρισης, θυσίες και αγώνες, για να κατακτηθεί αυτό που τώρα θεωρείται δεδομένο, και ο ενδεδειγμένος κινηματογραφικός τρόπος, από τον Γκάντι και την Κραυγή Ελευθερίας μέχρι το πρόσφατο Σέλμα, είναι η εναλλαγή του θρίλερ με το μελόδραμα. Οι Σουφραζέτες της Σάρα Γκαβρόν τα έχουν όλα, ακόμη και τη Μέριλ Στριπ σε μικρό ρόλο της μεγάλης Εμελίν Πάνκχερστ, πασιονάριας του κινήματος, αλλά τους λείπει η σκηνοθετική ματιά, η σεναριακή πρωτοτυπία και το έξτρα κίνητρο, πέρα από το γεγονός πως σε κάποιες χώρες του κόσμου, όπως η Σαουδική Αραβία, ακόμα συζητάνε το θέμα.