Προσπαθεί να παραμείνει νηφάλιος και δουλεύει ήρεμα. Ενώ καλύπτει ένα ασήμαντο νέο, πέφτει πάνω σ’ ένα δημοσιογραφικό λαβράκι: ένας άντρας, ο Λίο Μινόζα, έχει παγιδευτεί μέσα σε μια σπηλιά που κατέρρευσε. Πιστεύοντας ότι έχει βρει τη χρυσή ευκαιρία που θα τον ξαναφέρει στην επιφάνεια και θα του δώσει φήμη, εκμεταλλεύεται την είδηση και την κάνει πρώτο θέμα στις εφημερίδες. Γύρω απ’ τον άτυχο παγιδευμένο άντρα ενορχηστρώνεται ένα μεγάλο δημοσιογραφικό γεγονός, που εξελίσσεται σ’ ένα καρναβάλι των μίντια.

Στην έρημη κοιλάδα έξω από τη σπηλιά, στήνονται υπαίθρια μαγαζιά που πουλάνε πρόχειρο φαγητό, λούνα παρκ, μπάντες που βγάζουν τραγούδια σχετικά με το θέμα, ενώ τα πούλμαν με τους τουρίστες διαδέχονται το ένα το άλλο… Όλοι θέλουν να βρεθούν σε αυτό το συμβάν που έχει λάβει τεράστια δημοσιότητα. Και όσο πιο μεγάλο γίνεται το γεγονός στις ειδήσεις, όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον απομακρύνεται απ’ τον κύριο και αληθινό σκοπό της είδησης: τη διάσωση του εγκλωβισμένου άντρα...

Χωρίς να χάνει το σατιρικό του κεντρί, ο Μπίλι Γουάιλντερ επιστρατεύει ρεαλιστική γραφή για να αποδώσει τη μακρινή και απομονωμένη περιοχή όπου διαδραματίζεται η υπόθεση και τους σκληρούς και συμφεροντολόγους κατοίκους. Ο σκηνοθέτης γίνεται για λίγο δημοσιογράφος (έτσι, άλλωστε, ξεκίνησε) και καταγράφει τα γεγονότα μέσα από τον πληγωμένης φιλοδοξίας Τέιτουμ, έναν ρεπόρτερ που κάηκε στα ρίσκα που πήρε, αλλά έχει την τελευταία ευκαιρία να κερδίσει τη μάχη με τη συνείδησή του.

Ο Γουάιλντερ διοχετεύει την καυστικότητά του στον κόσμο της δημοσιογραφίας, αν και ουσιαστικά καταδικάζει, ομολογουμένως υπερβολικά, οτιδήποτε και οποιονδήποτε εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη αδυναμία για λογαριασμό του θεάματος (ο άλλος τίτλος της ταινίας είναι The big carnival). Προδίδοντας τη νεανική του επιθυμία να γίνει δικηγόρος, ο Βιεννέζος δημιουργός κατανοεί και φωτίζει τις διαφορετικές προθέσεις των ηρώων (ένα τέχνασμα που πάντα τον βοηθούσε στα σενάρια του), ωστόσο δεν μπορεί παρά να γοητευτεί από τη ρομαντική προοπτική της αυτοθυσίας, μια πράξη που ξεπερνάει τον μελοδραματισμό και γεφυρώνει την πεζότητα με την αθανασία.

Ο Τέιτουμ είναι ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε πολλές φορές στην καριέρα του και αναγεννήθηκε με τον πιο δυναμικό τρόπο, οπότε καταλαβαίνετε πως ο Κερκ Ντάγκλας ήταν ιδανικός για να υποδυθεί έναν άνδρα «μεγαλύτερο απ’ τη ζωή». Είναι, επίσης, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η τεράστια διαφορά σε τόνο, περιεχόμενο και θεματική από την αμέσως προηγούμενη ταινία του, τη Λεωφόρο της Δύσης.