Ο εξόριστος Θορ σπεύδει στα πάτρια εδάφη του Άσγκαρντ και αναγκάζεται να συμμαχήσει με τον δόλιο αδελφό του Λόκι για να σταματήσουν τον όλεθρο που υπόσχεται ο Ράγκνακορ κι ελπίζει η χαμένη αδελφή τους, η Χέλα (πώς λέμε Διαβόλα), η οποία μοιάζει ανίκητη, καθώς ο ξανθός ημίθεος έχει χάσει το παντοδύναμο σφυρί του, αλλά και τον μπούσουλα, ελλείψει πατέρα και στόχου. Στο μεταξύ, η αντικατάσταση σκηνοθέτη φέρνει έναν φρέσκο, αναγκαίο αέρα παρωδίας, οριακής ευτυχώς, σε έναν επίπεδο και βαρετό ήρωα. Η νέα περιπέτεια του Θορ, και του κάπως λιγότερο μονοκόμματου Χέμσγουορθ, γνωρίζει τα κυβικά της και παίζει ευχάριστα ανάμεσα στο παλιομοδίτικο πνεύμα του μπρατσαρά υπερήρωα και στο αστείο ρεζιλίκι του μαζί με τον αδύναμο Χαλκ που ενσαρκώνει με δισυπόστατη αστάθεια ο Μαρκ Ράφαλο, σε ένα διάλειμμα κωμικής μονομαχίας.