«Ο μόνος χρόνος είναι το παρόν» είναι το μότο του αφράτου και αφρίζοντος σίκουελ του Εξωτικού Ξενοδοχείου Μάριγκολντ, που επιστρέφει στο ίδιο ύφος με το προηγούμενο, τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Τζον Μάντεν του Ερωτευμένου Σαίξπηρ, και τον ίδιο θίασο, με την απουσία του Τομ Γουίλκινσον και την προσθήκη του Ρίτσαρντ Γκιρ, ο οποίος καταφθάνει ως στοχαστικός ταξιδευτής προς άγραν νέων προκλήσεων και ο διευθυντής του χαριτωμένου Οίκου Ευγηρίας για Άγγλους Τουρίστες στην Τζαϊπούρ του συμπεριφέρεται με ιδιαίτερη εύνοια, θεωρώντας πως πρόκειται για σημαντικό εκτιμητή/βαθμολογητή της χειροποίητης επιχείρησής του. Ο ινδικός γάμος που επίκειται δίνει την ευκαιρία για ένα κλιμακούμενο μπολιγουντιανό φινάλε, αλλά αυτό που αξίζει στη συνταγογραφημένη και αρκετά τραβηγμένη επανάληψη της αναπάντεχα επιτυχημένης φόρμουλας είναι οι μικρές στιγμές που το βρετανικό καστ αλλάζει στροφές, απελευθερωμένο στο φιλόξενο, εξωτικό περιβάλλον, και ειδικά όλες οι σκηνές ανάμεσα στις γνώριμες από τις πολλές θεατρικές τους συνεργασίες, κορυφαίες Τζούντι Ντεντς και Μάγκι Σμιθ: οι συναντήσεις τους στεφανώνονται από ένα ακαταμάχητο πινγκ-πονγκ θανατηφόρας συμπάθειας, σαν μια εγκάρδια ανταλλαγή ευχών που καμουφλάρεται σε ανταγωνιστικό ξόρκι. Πεντανόστιμες!