Το χαρακτηριστικότερο στοιχείο των ταινιών του Λουί Λετεριέ (Transporter, Η Συμμορία των Μάγων) είναι ότι αυτές απορρίπτουν τη σύμβαση πως η δράση θα πρέπει να είναι, έστω και μερικώς, πιστευτή και πως τα απίστευτα που συμβαίνουν επί της οθόνης είναι που ερεθίζουν περισσότερο το μάτι του θεατή και γι' αυτό ο σκηνοθέτης οφείλει να τα κάνει ακόμη περισσότερο απίστευτα. Η διαφορά σε σχέση με τις παλιότερες δουλειές του είναι πως αυτό το σύμπαν ενώνεται με το επιθετικό, συχνά χυδαίο και ασυγκράτητο χιούμορ του Σάσα Μπάρον Κοέν, δημιουργώντας ένα αμετροεπές υβρίδιο.

 

Εδώ μπορούν να χωρέσουν όλα, πράκτορες εξοπλισμένοι με όπλα τελευταίας τεχνολογίας, ποδόσφαιρο, τρομοκρατία, οικογενειακό δράμα, ταξική πάλη και σεξ μεταξύ ελεφάντων και ακόμη περισσότερα που δεν θα προκαλούσαν πια εντύπωση, αφού ο ερεθισμός του ματιού αρχίζει να μετατρέπεται σταδιακά σε απάθεια. Ο Κοέν, τόσο με τον ρόλο του όσο και με τη συνεισφορά του στο σενάριο, προσπαθεί να εξαφανίσει την πολιτική ορθότητα κι έτσι να γίνει ένα με τη δράση, η larger-than-life φιγούρα του δηλαδή να ταιριάζει με την απιθανότητα των συμβάντων. Σε στιγμές αυτό το παραλήρημα γίνεται μέχρι και διασκεδαστικό, ενώ ο χαμαιλέοντας Μαρκ Στρονγκ λειτουργεί ως αντίβαρο σοβαρότητας, κυριαρχώντας με άνεση σε κάθε κάδρο που τον περιέχει.