Ο βασιλιάς της ανατροπής, ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, επιστρέφει ορεξάτος, με μια ιστορία διαταραχής διασχιστικής (πολλαπλής) προσωπικότητας που δίνει την ευκαιρία στον Τζέιμς Μακαβόι να υποδυθεί 24 χαρακτήρες που κρύβονται σε έναν άνθρωπο. Ξεκινά με την απαγωγή τριών έφηβων κοριτσιών, που έντρομα ανακαλύπτουν κάθε φορά κι έναν άλλον στη θέση του άνδρα που τα έχει κλεισμένα σε ένα υπόγειο. Ένας από αυτούς επισκέπτεται συστηματικά μια ψυχίατρο, η οποία προσπαθεί να εντοπίσει την κεντρική προσωπικότητα και να τη φέρει στην επιφάνεια, πριν αναδυθεί μια φαντασιακή εκδοχή, το Τέρας, που απειλεί με καθαρτήριους, εξαγνιστικούς φόνους.

 

Η ανιμαλιστική προβολή του διαταραγμένου θα πρέπει να βάλει σε υποψίες τους θεατές (δεν λέω τίποτε περισσότερο) που είναι σίγουρο πως δεν θα καταλάβουν πολλά, κατά την προσφιλή συνήθεια του Αμερικανού σκηνοθέτη για μυστήριο και συνεχή αμφιβολία – ο οποίος μάλιστα δήλωσε πως για τη συγκεκριμένη ταινία τον επηρέασε στυλιστικά ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου. Αμφιβολία δεν υπάρχει καμία πως ο Διχασμένος κρατάει το ενδιαφέρον, ακόμη κι αν η σύλληψη του ανθρώπου με τα σπαράγματα ψυχής, που κυμαίνονται από την ενοχική αφέλεια ενός 9χρονου μέχρι την καλλιτεχνική ευαισθησία ενός στερεότυπα gay σχεδιαστή, είναι εξωφρενική, διότι παραείναι τακτοποιημένη και καθαρή στην έκφρασή της δεξιοτεχνικής παρέλασης μεταμορφώσεων. Το φινάλε αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς για τη συνέχεια.