Αντλώντας έμπνευση από το τείχος που εξακολουθεί να χωρίζει Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους και μέσα από την ιστορία ενός πατέρα που χάνει την άδεια εργασίας του και πρέπει να περάσει στην απέναντι πλευρά για να δει τον γιο του στο νοσοκομείο, το 200 Meters στα πρώτα είκοσι λεπτά επιχειρεί να αναδείξει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι άνθρωποι της περιοχής.

 

Είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον τμήμα ενός φιλμ που στη συνέχεια θα εξελιχθεί σε ταινία δρόμου, θα φλερτάρει και με το θρίλερ, για να καταλήξει σε μια συγκινητική τελική σκηνή με τον ήρωα και την οικογένειά του να επικοινωνούν από τα μπαλκόνια τους που βρίσκονται στις απέναντι πλευρές του τείχους – μια εικόνα που λέει πολύ περισσότερα απ’ όσα κατάφεραν οι ψευδο-θριλερικοί ελιγμοί της πλοκής και οι διαλογικές αντεγκλήσεις μεταξύ της ιδιότυπης συντροφιάς που σχηματίζεται στην πορεία προς την άλλη πλευρά του τείχους.