Willy Brand – Ενθυμήματα από τη ζωή ενός πολιτικού (2013, 89‘) Nτοκιμαντέρ του André Schäfer

Στις 18 Δεκεμβρίου 2013 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Willy Brandt. Μ' αυτήν την αφορμή το Goethe-Institut Athen προβάλλει το ντοκιμαντέρ του André Schäfer «Willy Brand – Ενθυμήματα από τη ζωή ενός πολιτικού» (2013, 89') Σε γερμανική γλώσσα με ελληνικούς υπότιτλους Είσοδος ελεύθερη Η ταινία παρουσιάζει τους σημαντικότερους σταθμούς στην πολιτική ζωή του Willy Brandt, αφήνοντας τον ίδιο να μιλήσει: Με σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα από τις αρχές της πολιτικής του καριέρας και της Δημοκρατίας της Βόννης μέχρι και το θάνατό του το 1992.

Φίλοι και συνοδοιπόροι του χαρισματικού δημόσιου άντρα καταθέτουν προσωπικές τους αναμνήσεις, σκιαγραφώντας έτσι ένα πορτραίτο του Willy Brandt, το οποίο αντανακλά συνάμα και την μεταπολεμική ιστορία της γερμανικής κοινωνίας. Θυμούνται και μιλούν: Ο γιος του W. Brandt Peter Brandt, οι πολιτικοί Egon Bahr και Franz Müntefering, οι δημοσιογράφοι Wibke Bruhns, Heli Ihlefeld, Gerd Ruge, Gunter Hofmann, Werner Perger και Adam Krzemiński, οι στενοί συνεργάτες του Brandt Wolf-Dietrich Schilling, Klaus Harpprecht και Albrecht Müller, οι φωτογράφοι Josef Darchinger και Konrad R. Müller, ο Harry Walter που σχεδίασε τις προεκλογικές καμπάνιες του SPD το 1969 και το 1972, ο Friedel Drautzburg που το 1969 διένυσε μαζί με τον Günther Grass 32.000 χιλιόμετρα μ' ένα παλιό βαν, κάνοντας προεκλογική καμπάνια για το SPD, καθώς και η Elizabeth Spanjer-Fisher, η οποία μιλάει για την εποχή που ο Brandt ζούσε αυτοεξόριστος στη Νορβηγία. Ο Willy Brandt επηρέασε αποφασιστικά την μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας και της Ευρώπης: Ως Δήμαρχος του Δ. Βερολίνου κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ως Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ενός μεγάλου συνασπισμού, ως Ομοσπονδιακός Καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βόννης και ως επί μακρόν Πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) της Γερμανίας με διεθνή φήμη. Ενώ στο εξωτερικό έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, στη Γερμανία, Δυτική και Ανατολική, ήταν πρόσωπο αμφιλεγόμενο. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον αντιμετώπιζαν ως αρνησίπατριν, ο Adenauer μάλιστα τον αποκαλούσε «Willy Brandt alias Herbert Frahm», επιζητώντας να τον δυσφημίσει, επειδή το 1933 είχε καταφύγει στη Νορβηγία, όπου και είχε πάρει την υπηκοότητα της χώρας. Για τους οπαδούς του όμως, και κυρίως για τη νέα γενιά στη Γερμανία, ήταν το σύμβολο ενός νέου ξεκινήματος. Το όραμά του ήταν μια Γερμανία ειρηνική και σύγχρονη που αντιπαρατίθεται με το παρελθόν της: Η φωτογραφία της σιωπηλής γονυκλισίας του μπροστά στο Μνημείο του Γκέτο της Βαρσοβίας το 1970 έκανε το γύρο του κόσμου, το 1971 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την πολιτική εξομάλυνσης των σχέσεων με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, την Ostpolitik. Το 1975 ο Willy Brandt ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών για την προσφορά του στις Τέχνες και τις Επιστήμες, για την προαγωγή της ειρήνης και της συνεργασίας στην Ευρώπη.