Ντοκιμαντέρ για τη μουσική στον κινηματογράφο, με αγάπη για το αντικείμενο και κύριο άξονα τη σχέση του σκηνοθέτη με τον συνθέτη – ο Παντελής Βούλγαρης λέει ωραίες ιστορίες για τις συνεργασίες του με τον Μάνο Χατζιδάκι. Μιλάνε σοβαροί άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με το soundtrack, από τον Γιώργο Χατζηνάσιο και τον Νίκο Κυπουργό μέχρι τον Δημήτρη Παπαδημητρίου και το Νίκο Πλατύραχο, αλλά την παράσταση κλέβουν οι συνεντεύξεις με τον Νικόλα Πιοβάνι και τον Βρετανό Τρέβορ Τζόουνς, έναν από τους ελάχιστους συνθέτες που ασχολήθηκαν αποκλειστικά με αυτό το ιδίωμα. Ο λόγος του είναι μεστός και εύστοχος – ξέρει ακριβώς για τι πράγμα μιλάει, γι’ αυτό και είναι κατατοπιστικός. Η ευρύτητα του θέματος είναι και η αδυναμία της ταινίας.