Αβάσταχτα ανάλαφρη, ακόμη και για ταινία που βλέπεις στις χαλαρότερες των συνθηκών μέσα στον Αύγουστο, αποδραστική κομεντί με ερωτικά μπλεξίματα και πληγωμένες σχέσεις τριών γενεών που οφείλουν να διορθωθούν, συνοψίζεται άνετα στην πρώτη σκηνή της όταν η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ εξηγεί στην επαναστάτρια κόρη της (Ρόζι Ντέι) τον θετικό αντίκτυπο που θα έχει και στις δυο το ταξίδι που κάνουν στην επαρχιακή Ιταλία. Της περιγράφει μια χώρα με ήλιο, χαλαρούς ανθρώπους και μαγευτικά τοπία, μια σάλτσα δηλαδή από κλισέ που αηδιάζει τη νεαρή κοπέλα, κάνοντάς την να βλέπει το όλο σχέδιο ως εφιάλτη. Οι «εκπλήξεις» του σεναρίου έρχονται σταδιακά με σκοπό να καταρρίψουν τα κλισέ της περιγραφής για να τα επαναφέρουν, σχεδόν βασιλικά, προς το φινάλε όταν όλα παίρνουν τη σωστή τροπή. Ως τότε, η νεαρή ταραχοποιός διασχίζει οδικώς τη χώρα ως τη Ρώμη παρέα με την αειθαλή 77χρονη Κλαούντια Καρντινάλε, που θέλει να ξεφύγει από τον γιο της, παλιό αίσθημα της Πάρκερ η οποία συμμαχεί μαζί του και τον βοηθά στο κυνηγητό, στην πορεία υπενθυμίζεται πολλάκις πως τέτοιες περιπέτειες μόνο στη Μεσόγειο μπορούν να συμβούν γι' αυτό καλό είναι να την επισκεφθούν όλοι, μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του εντελώς αμήχανου παραμυθιού, δείγμα του πόσο στραβό δρόμο μπορεί να πάρει μια διεθνής συμπαραγωγή που οι συντελεστές της μοιάζουν να κάνουν περισσότερο διακοπές, παρά δουλειά.