Κάποια χρέη, όμως, δεν ξεπληρώνονται εύκολα και τα βρίσκεις μπροστά σου ακόμα και τριάντα χρόνια μετά κι αυτό ακριβώς καλείται τώρα ν’ αντιμετωπίσει η Ρέιτσελ...

 

Χωρίς ν’ ασχολείται με την ηθική της πολιτικής εκδίκησης, αυτό το remake μια ισραηλινής ταινίας από το 1997 με τον ίδιο τίτλο ικανοποιεί απόλυτα του λάτρεις των κατασκοπικών θρίλερ και όχι μόνο. Τα φλασμπάκ ανάμεσα στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘90 επιτείνουν την αγωνία στο δραματικό κομμάτι: το μυστικό που κρατούν οι τρεις ήρωες δημιουργεί ένα τελευταίο χρέος, που μόνο και μόνο απ’ το σκληρό βλέμμα της πάντα σπουδαίας Μίρεν ο θεατής υποψιάζεται πως δεν θα τους λυτρώσει βαθιά ούτε θα τους χαροποιήσει προσωρινά.

 

Οι ηθοποιοί λειτουργούν εξαιρετικά στις δυο εποχές, ειδικά στο Βερολίνο και στις σκηνές της καταδίωξης και απαγωγής του Ναζί - ο Γιέσπερ Κρίστενσεν, που είδαμε στη Μελαγχολία και στους δυο τελευταίους Μποντ, είναι διακριτικά κολασμένος στον ρόλο του Χειρούργου του Μπίρκεναου. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το Χρέος είναι η καλύτερη ταινία του υπερτιμημένου (;) Τζον Μάντεν.