Δύο ηρωίδες, η νεαρή, ανέμελη και κυνική Κλαίρη (Ράσμι Σούκουλη) και η μεσόκοπη, καταπτοημένη, καταθλιπτική αλλά και ραδιούργα Δανάη (Αλεξάνδρα Παυλίδου) ζουν σε διπλανά διαμερίσματα και μία σειρά απλό σκληρά και επώδυνα γεγονότα και συνθήκες τις κάνουν να γνωριστούν και να έρθουν κοντά. Μέσα από τη γνωριμία τους αποδεικνύεται η ομοιότητά τους - δύο άνθρωποι σε αδιέξοδο, γεμάτοι εμμονές, χαμένοι, και μοναχικοί. Όσο ο κλοιός σφίγγει γύρω από τις δύο ηρωίδες, κάμπτεται η ψυχική τους δύναμη και τις κάνει να αναζητήσουν βοήθεια, η μία στη συντροφιά της άλλης. Αρχικά χρησιμοποιούν η μια την άλλη, αλλά η γειτνίαση τις φέρνει κοντά και μοιράζονται τα μυστικά και τις ανησυχίες τους.

Η ταινία προσπαθεί να μεταδώσει αγωνία και μπερδεμένες πίστες και πετυχαίνει μέχρι τη μέση έναν νατουραλισμό σπάνιο για ελληνικό «δράμα πολυκατοικίας», με ντεκουπάζ που κρατάει όρθια την πλοκή. Η παρατεταμένη τρίτη πράξη είναι σκέτη καταστροφή, μια ερσάτζ τραγωδία, κακογραμμένη, κακοσκηνοθετημένη και φάλτσα παιγμένη. Η Ράσμι Σούκουλη βγάζει κάποιες απολαυστικές κορόνες καθημερινής, νεανικής υστερίας με χιούμορ, ενώ η Αλεξάνδρα Παυλίδου είναι miscast - παρότι «βαραίνει» φιλότιμα, είναι πιο νέα και σοφιστικέ για τον ρόλο μιας νοικοκυράς που δεν έχει καν σπουδάσει.