Διακρίνοντας δυνατότητες στο agathachristie-verse, ένα σύμπαν που κατοικείται από ομάδες ανθρώπων που, όπως δήλωσε πριν από μερικά χρόνια, αξίζουν μία ακόμη επίσκεψη, ο Κένεθ Μπράνα ανέλαβε το λίφτινγκ ενός δημοφιλούς είδους με ενθουσιασμό και τερτίπια, ανανεωτικές προθέσεις και αδυναμίες στη ροή των προσώπων και την πυγμή στο σεναριακό μυστήριο, συγκεντρώνοντας ένα αξιοζήλευτο καστ για το Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές. Μετά το κλειστοφοβικό whodunnit στα χιόνια και στα τρένα, ανοίγεται στο ηλιόλουστο φόντο της Αιγύπτου, μαζεύοντας και πάλι μια φωτογενή, εξίσου σαλονάτη αφρόκρεμα ηθοποιών, με σκοπό να ξεσκονίσει το μυθιστόρημα του 1937 Έγκλημα στο Νείλο.

 

Για όσους δεν το θυμούνται, η κακομαθημένη πλουσία Λινέτ Ρίτζγουεϊ κλέβει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια της φίλης της Τζάκι τον ευειδή επιβήτορα Σάιμον Ντόιλ (Άρμι Χάμερ) και σαλπάρουν, μαζί με τη σκασμένη από τη ζήλια πρώην κολλητή της, ένα εκλεκτό σμάρι από πολύχρωμους καλεσμένους και φυσικά τον επιθεωρητή Πουαρό για τη γαμήλια κρουαζιέρα στο Νείλο. Όταν η Λινέτ (Γκαλ Γκαντότ), έχοντας προλάβει να εκφράσει τις έντονες ανησυχίες της, βρίσκεται δολοφονημένη, οι επιβάτες προβιβάζονται δραματικά σε βασικούς υπόπτους και ο Βέλγος ντετέκτιβ, που ομολογεί πως έχει το χούι να θεωρεί τους πάντες ένοχους, πιάνει δουλειά σε μια γιορτή που μετατρέπεται σε αγχώδη εφιάλτη.

 

Αν κάτι κατάφερε να συλλάβει η αγκυλωμένη μεταφορά του 1978 είναι η φινέτσα και το πνεύμα των ’30ς, με την αυθεντικότητα στη σκηνογραφική απόδοση και τη λεπτομέρεια στα βραβευμένα με Όσκαρ κοστούμια του Άντονι Πάουελ. Η σκηνοθεσία του ούτως ή άλλως απρόσωπου κινηματογραφιστή Τζον Γκίλερμιν ήταν άρρυθμη, το σενάριο του έμπειρου θεατρικού συγγραφέα Άντονι Σάφερ ξέψυχο, όπως και οι ερμηνείες των νέων πρωταγωνιστών, με τους παλαιότερους, σαφώς εγνωσμένης αξίας Μπετ Ντέιβις και Ντέιβιντ Νίβεν να κάνουν τουρισμό, περιφέροντας κομψά τη δοκιμασμένη μανιέρα τους.

 

Στη νευρώδη, κατά τόπους εκτροχιασμένη εκδοχή του Μπράνα η ατμόσφαιρα κηλιδώνεται από την κορεσμένη, ηλιοκαμένη φωτογραφία του σταθερού συνεργάτη του, d.p. Χάρη Ζαμπαρλούκου. Το οπτικό αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς καρτποσταλικό, αλλά τεχνητό, σαν θεματικό πάρκο για φαν του εξωτικού μυστηρίου στην Disneyland. Τα πανοραμικά πλάνα σαρώνουν τους χώρους, η κάμερα δεν παύει να κινείται και οι ηθοποιοί που καλούνται να παίξουν διπλά, καθώς ερμηνεύουν τον χαρακτήρα τους, αλλά παράλληλα οφείλουν να αντιδράσουν στο ανελέητο σφυροκόπημα του Πουαρό, είτε κρύβοντας επιμελώς την ενοχή τους είτε πασχίζοντας να αποδείξουν την αθωότητά τους, συχνά αδυνατούν να κεντράρουν.

 

Αντίθετα με το Belfast, από το καστ του οποίου απουσίαζε, τείνοντας το γενναιόδωρο χέρι τους προς τους συναδέλφους του και αποσπώντας ερμηνείες με γκάμα συναισθημάτων, εδώ επιφυλάσσει τις καλύτερες στιγμές για τον εαυτό του. Ο εγωκεντρικός, μονήρης, εμμονικός, κρυφομισάνθρωπος Πουαρό έλκεται από τη δύναμη του έρωτα ως πιθανό κίνητρο του φόνου, ανακαλώντας τη μοναδική στιγμή στη ζωή του όπου παρ’ ολίγον να συντριβεί ‒ μπορεί να είχε περάσει από το μυαλό του ένα έγκλημα καρδιάς κι έτσι να κατανοεί βαθύτερα τη θέση του ενόχου, ποιος ξέρει.

 

Ο Μπράνα επιτρέπει στον πιο αγενή και απότομο, σε σύγκριση με τον στρογγυλεμένο Πουαρό του Πίτερ Ουστίνοφ, δισταγμό και αμφιβολία, ένα δίλημμα με το οποίο έστω και μακρινά ταυτίζεται, αποσπώντας μας για λίγο από τα σκληρά μαθηματικά που καθορίζουν τα σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες της Κρίστι. Επιπλέον, επικαιροποιεί το στόρι, εντάσσοντας σε αυτό τη Σάλομε Ότερμπορν (Σόφι Οκονέντο), μια μαύρη τραγουδίστρια με δυνατή προσωπικότητα και τσαγανό, χαρίσματα που ο Πουαρό ανέκαθεν σεβόταν και θαύμαζε, και την ανιψιά της Ρόζαλι (Λετίσια Ράιτ), καθώς και ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων γυναικών, συνδέοντας το θέμα της αγάπης στο περιθώριο του μυστηρίου, χωρίς ωστόσο η παρένθεση τρυφερότητας να επηρεάζει τη βασική πλοκή.

 

Το DNA της Άγκαθα Κρίστι δηλώνει παρόν, η διαδρομή προς την επίλυση του αινίγματος είναι αναμενόμενη και θεαματική και το εμπορικό λούνα παρκ που υπόσχεται και παραδίδει ο Κένεθ Μπράνα, ο οποίος πλέον σκηνοθετεί σαν Γκάι Ρίτσι στα πρώτα στάδια, δεν εξαρτάται απόλυτα από τον ίδιο.

 

Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν το 2019, η πρεμιέρα αναβλήθηκε αρκετές φορές λόγω της πανδημίας, μεσολάβησαν οι κατηγορίες για φετιχιστικό κανιβαλισμό και σεξουαλική κακοποίηση εναντίον του πρωταγωνιστή Άρμι Χάμερ, ο οποίος πλέον έχει παραπεμφθεί για βιασμό, η Disney προφανώς σκέφτηκε να ξαναγυρίσει τις σκηνές του, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα και το Έγκλημα στο Νείλο, μια παραγωγή 90 εκατομμυρίων δολαρίων, βγαίνει στις αίθουσες με στάνταρ διαφήμιση και καμία δήλωση ή συνέντευξη από οποιονδήποτε συντελεστή της.