Ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία, οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης είναι ένα πρωτότυπο, συγκινητικό, αστείο και ενίοτε συναρπαστικό χρονικό της ψυχής των αδέσποτων αιλουροειδών της Πόλης, που παρακολουθεί επτά διαφορετικούς γατο-τύπους στην καθημερινή περιήγησή τους στους δρόμους, στις αυλές και στις ταράτσες, να ελίσσονται και να επαιτούν, να δανείζουν τον χρόνο τους στους ανθρώπους, χωρίς όμως να παραδίνονται ποτέ σε αυτούς, Ειδικά στα κοντινά πλάνα που κάνει η σκηνοθέτις στις γοητευτικές πρωταγωνίστριες ακόμη και ο πιο άσχετος κατανοεί πως αυτά τα τόσο οικεία πλάσματα διαθέτουν μια απόκοσμη μοναξιά, σαν εξωγήινες ντίβες που προσγειώθηκαν κατά λάθος στα μέρη μας και προσαρμόστηκαν έξοχα για να επιζήσουν με χάρη και στυλ. Οι αφηγητές, που δεν είναι ακριβώς ιδιοκτήτες, επισημαίνουν τη γήινη και την πνευματική έκφανση της ψυχοσύνθεσής τους και το πορτρέτο ολοκληρώνεται με τρομερές λήψεις (ειδικές μικροκάμερες κάλυψαν τις βόλτες τους σε λημέρια δύσκολα, πολλές φορές), αν και με κάποιους πλατειασμούς στη σύντομη ανάπτυξή του.