Ο γιος του Αιγυπτιώτη Ελληνο-ιταλού σκηνοθέτη Τζορτζ Παν Κοσμάτου, ο Πάνος Κοσμάτος, κινείται σε πολύ πιο προσωπικό, ιδιοσυγκρασιακό εικαστικό φάσμα και το Mandy, μια ακραία περιπέτεια εκδίκησης, ψυχεδελικά συνυφασμένη με το σύμπαν των κόμικ και της φαντασίας, είναι σαν Mad Max σε μεθαμφεταμίνη.

 

Ο Νίκολας Κέιτζ οπλίζεται με κουράγιο και φονικά εργαλεία για να κυνηγήσει μια συμμορία αγρίως ναρκωμένων Jesus freaks που σκότωσαν την αγαπημένη γυναίκα του και διέλυσαν τη ζωή του και στην πορεία έρχεται αντιμέτωπος με τερατώδη πλάσματα και διεστραμμένα όντα σε μια άνιση μάχη που συχνότερα ταιριάζει στον υπερρεαλισμό παρά στην πραγματικότητα ‒ τοποθετημένη στη βαθιά Αμερική, εκτός σαφούς χρονικού πλαισίου, σε μια διαδρομή που ξεκινάει από τη Χαμένη Λεωφόρο του Λιντς και καταλήγει σε ένα κολαστήριο παρόμοιο με του Sorcerer του Φρίντκιν.

 

Αυτό που διαχωρίζει το Mandy, που προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Sundance, από ένα ακόμη b movie του είδους δεν είναι η δράση που βασίζεται στην τελειωμένη βία αλλά η ξεχωριστή, εξαιρετικά επιμελημένη εικονογραφία του.