Ο Ρόμπερτ Μακόλ (Ντενζέλ Γουόσινγκτον) βάζει τα δυνατά του για να προσαρμοστεί σε πιο ήρεμους ρυθμούς ζωής και να απωθήσει από το μυαλό του εικόνες, πρόσωπα και καταστάσεις από το πρόσφατο, ζοφερό παρελθόν. Όταν, όμως, γνωρίσει την Tέρι (Γκρέις Κλόι Μορέτζ), μια νεαρή κοπέλα που έχει καταντήσει υποχείριο σκληρών Ρώσων μαφιόζων, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Χωρίς δεύτερες σκέψεις εγκαταλείπει την ήσυχη και αποστασιοποιημένη ζωή του και αποφασίζει να εκδικηθεί αυτούς που κακοποιούν κι εκμεταλλεύονται τους αδύναμους. Η άρτια εκπαίδευσή του θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμη στον νέο ρόλο που πρόκειται να αναλάβει. Όταν κάποιος έχει ένα σοβαρό πρόβλημα και δεν έχει πού να στραφεί, ο Mακόλ θα στέκεται στο πλευρό του, γιατί είναι ο Equalizer, αυτός που επαναφέρει τα πράγματα στη φυσική τους θέση.


Γιος ιερέα, ο Ντενζέλ Γουόσινγκτον δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός χαρισματικός, προικισμένος με μια δεξιότητα κίνησης, ευρύτατη παλέτα έκφρασης και έναν απαράμιλλο συνδυασμό δυναμισμού και συναισθηματικής ευαισθησίας, αλλά επίσης ένας αφοσιωμένος κήρυκας της χριστιανικής πίστης που χρησιμοποιεί απερίστροφα το είδος της περιπέτειας για να προπαγανδίσει τα πιστεύω του. Η απαλή επίκληση μέσω του ευκρινούς ρομαντισμού του Preacher's Wife πλάι στη Γουίτνι Χιούστον αλλά και οι αλληγορίες αμφισβήτησης του αμφιλεγόμενου Malcolm X αποτελούν μακρινό παρελθόν. Πάρτε για παράδειγμα τρεις από τις πιο πρόσφατες ταινίες του: στο βομβαρδισμένο γουέστερν των αδελφών Χιουζ, το Book of Eli, υποδύθηκε έναν τιμωρό/προφήτη που περιπλανιέται στη ρημαγμένη από τον πυρηνικό πόλεμο μετα-αποκαλυπτική Αμερική και πεθαίνει απαγγέλλοντας τη Βίβλο– ένας γραμματιζούμενος τυφλός που πασχίζει να διορθώσει τις αδικίες. Στο Flight του Ρόμπερτ Ζεμέκις ήταν ένας ταλαντούχος πιλότος που έσωσε τους περισσότερους επιβάτες σε μια καταδικασμένη πτήση, αν και την προηγουμένη είχε υποπέσει σε όλες τις πιθανές καταχρήσεις. Όλοι τον θεώρησαν ήρωα και τον βοήθησαν να τη σκαπουλάρει στη δίκη. Η συνείδησή του θριάμβευσε και στην απολογία του (σε μια ανατροπή της προειλημμένης απόφασης) ξεσκέπασε μόνος του τις αμαρτίες του και επέλεξε τη φυλακή για να καθαρίσει και να λυτρωθεί και να αποκατασταθεί στα μάτια του γιου του.


Στο Equalizer βρίσκεται πέρα από τους πειρασμούς και τις αμαρτίες. Ως εξαϋλωμένος άγγελος ονόματι Ρόμπερτ που διαβάζει μυθιστορήματα μεγάλων συγγραφέων, φιλοδοξώντας να φτάσει τα 100 στον αριθμό για να ολοκληρώσει την προσωπική του αποστολή και να συντροφεύσει τη (αποδημήσασα) σύζυγό του, με ελάχιστες πρακτικές ανάγκες αλλά και εξαφανισμένη ταυτότητα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ζει μια μοναχική ζωή, βοηθάει αθώα θύματα και συμπονά μια νεαρή πόρνη που δεινοπαθεί στα χέρια βίαιων προαγωγών. Ωστόσο, ο μειλίχιος ασκητής απεκδύεται το φωτοστέφανό του και γίνεται νυχτερινός τιμωρός όταν πρέπει να χτυπήσει και θυμάται τα φονικά χτυπήματα που τον είχαν ξεχωρίσει στο σκοτεινό παρελθόν του ως πράκτορα των Μυστικών Υπηρεσιών. Οι κινήσεις του τον οδηγούν στα άδυτα της Ρωσικής Μαφίας, στη νέα τάξη βρομιάς στο περιθώριο του διεφθαρμένου συστήματος. Τα τσιράκια είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ο προϊστάμενός τους, ο Τέντι (από τη στιγμή που ο Κέβιν Σπέισι, θεωρητικά ιδανικός για τον ρόλο, δήλωσε αποφασιστικά πως δεν θα καθαγιάζει μέτριες ταινίες με το ταλέντο του και πως στο εξής θα παίζει μόνο ό,τι του κάνει πραγματικά κέφι, ο Μάρτον Τσόκας, που του μοιάζει, κάνει ό,τι μπορεί για να παίξει με παρόμοιο αμοραλισμό, χωρίς όμως να κάνει την έκπληξη ή τη διαφορά) έχει όλα τα χαρακτηριστικά του παρανοϊκού κακού, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι πως δουλεύει για ένα μεγάλο και απαιτητικό αφεντικό που λέγεται Βλαντιμίρ Πούσκιν! Το πιάσατε το υπονοούμενο, με το επώνυμο που παραπέμπει στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Αλεξάντρ Πούσκιν, το μισητό στους Αμερικανούς αφεντικό της έτερης υπερδύναμης και τον αναγνωρισμένο συγγραφέα, αντίστοιχα...Ο νυχτερινός εκδικητής Ρόμπερτ διαβάζει τους κλασικούς, με έμφαση στους Ρώσους και στον Πούσκιν, κι ένας φονικά επικίνδυνος Ρώσος διαφθείρει την Αμερική, παράλληλα ντροπιάζοντας την πνευματική παράδοση της χώρας του.


Πέρα από τους επίκαιρους συνειρμούς που αφορούν την αντιπαράθεση του καλού με το κακό, ο Γουόσινγκτον πληροί όλες τις προϋποθέσεις της χριστιανικής σημειολογίας, προσαρμοσμένης στους κανόνες ενός σινεμά που οφείλει να περάσει το μήνυμα, δηλαδή το κήρυγμα, με εντελώς ψυχαγωγικούς όρους. Ο Ρόμπερτ είναι θνητός, άρα αμαρτωλός, και γνωρίζει πως το ταλέντο του είναι να σκοτώνει γρήγορα και αποτελεσματικά, συνεπώς θα το εξασκήσει για να καθαρίσει όσο περισσότερα καθάρματα βρεθούν στο διάβα του, πριν συναντήσει την αγαπημένη του στους Ουρανούς – καθώς πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή. Στους αντιπάλους του δεν παραλείπει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία πριν τους σκοτώσει, αγκαλιάζοντας με κίνδυνο της, ούτως ή άλλως, αναλώσιμης ζωής του, την έννοια της μετάνοιας, μαζί με εκείνην της συγχώρεσης. Οι μεγάλες του συμπάθειες είναι ένας ευτραφής νεαρός συνάδελφος στο κατάστημα όπου δουλεύει και η νεαρή πόρνη, δύο αδύναμοι που τον χρειάζονται. Από τη μία ο Ρόμπερτ προσωποποιεί τον καλό Σαμαρείτη, και από την άλλη προστατεύει τη Μαγδαληνή. Όντας Χριστιανός, πιστός και ταπεινός, ο Γουόσινγκτον δεν θα τολμούσε να αναλάβει ανοιχτά τον ρόλο του Ιησού – θα φλέρταρε με τη βλασφημία. Αλλά με τους ρόλους που υποδύεται, και ειδικά με αυτόν του Ρόμπερτ του «εξισωτή», απονέμει δικαιοσύνη ως άλλος υπερ-Χριστός και όχι ως υπερήρωας του φανταστικού, με την αναγνωρίσιμη μακαριότητα ενός τρωτού ανθρώπου που δεν φοβάται τη φθορά γιατί γνωρίζει πως ο θάνατος δεν είναι το τέλος, καθώς και την υπερβολική, σχεδόν μεταφυσική διορατικότητα του εκτελεστή άνωθεν εντολών που ξέρει πως η περιπέτεια θα έχει αίσιο τέλος αλλά και πόνο όσο συμβαίνει (όπως και ο στωικός Θεάνθρωπος). «Είχα την ευκαιρία να υποδυθώ σπουδαίους άνδρες και, διά των λόγων τους, να κηρύξω τον Λόγο του Θεού» έχει δηλώσει παλαιότερα ο Γουόσινγκτον, συμπληρώνοντας: «Παίρνω σοβαρά το ταλέντο που μου έχει δοθεί και θέλω να το χρησιμοποιήσω για να κάνω το καλό». Κι εμείς έχουμε να δούμε τέτοιο θρησκευτικό ήρωα από τον Βασιλέα των Βασιλέων. Αλλά, για να τον δει το μεγάλο κοινό, θα πρέπει να σκοτώσει όσο κινηματογραφικότερα μπορεί.